CZYM JEST CHRZEST ŚWIĘTY ?
Chrzest jest jednym z siedmiu sakramentów, które Chrystus zostawił Kościołowi w celu przemożenia łask wierzącym w Niego. Ochrzczony zyskuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego (KKK 1279). Sakrament chrztu świętego jest początkiem chrześcijańskiej drogi życia i włączenia we wspólnotę Kościoła. Sobór Watykański II stwierdza: Celem sakramentów jest uświęca człowieka, budowanie mistycznego Ciała Chrystusa, a wreszcie oddawanie czci Bogu.
Podczas chrztu świętego Bóg obdarowuje życiem wiecznym, życiem dziecka Bożego. Rodzice na początku liturgii chrztu proszą o to życie, czyli o to, co jest dla nich samych wartością, o to, co miłują. Dlatego kreślą na czole znak krzyża, który oznacza przynależność do Chrystusa, wspominaj swój chrzest, wyrzekają się grzechu i wyznają swoja wiarę oraz wyrażają wole chrztu w wierze Kościoła.
WARUNKI DOPOUSZCZENIA DZIECI DO SAKRAMENTU CHRZTU
Sakrament chrztu należy udzielić wszystkim dzieciom zgłoszonym przez rodziców lub prawnych opiekunów, jeśli osoby te są wierzące i zobowiążą się, ze dzieci będą wychowywane w wierze, w której zostaną ochrzczone. Nie można udzielić sakramentu chrztu świętego małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców (opiekunów) lub wbrew ich woli.
Jeżeli wyniknie sytuacja, w której duszpasterz ma wątpliwości, czy może udzielić sakramentu chrztu, to, w razie potrzeby, powinien zwrócić się do Ordynariusza.
SZCZEGÓLNE PRZYPADKI: 1. W razie zagrożenia życia należy dziecko bezzwłocznie ochrzcić. Uczynić może to każdy, kto ma intencje czynienia woli Kościoła, polewając głowę osoby nie ochrzczonej woda i wypowiadając słowa: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. W tym szczególnym wypadku wolno ochrzcić nawet wbrew woli rodziców. Osoba w taki sposób ochrzczona nie musi ponownie przystąpić do tego sakramentu, ale powinna uczestniczyć w liturgii uzupełniającej modlitwy i błogosławieństwa chrzcielne.
2. Jeżeli rodzice są związani małżeństwem nie sakramentalnym i nie mogą zawrzeć sakramentu małżeństwa z powodu przeszkód kanonicznych (wcześniejsze małżeństwo sakramentalne jednego lub obojga rodziców), jednak praktykują swoja wiarę w tym, co jest dla nich możliwe, dziecko może zostać ochrzczone, jeżeli rodzice i chrzestni złoża oświadczenia, ze zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej.
Jeśli o chrzest swego dziecka proszą rodzice żyjący w konkubinacie, którzy nie maja żadnych przeszkód kanonicznych do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego, duszpasterz będzie ich mobilizował do uregulowania swego życia według zasad wiary katolickiej, do tego, by mogli żyć w przyjaźni z Bogiem i dawać dobry przykład swemu dziecku. Jednak sakramentalne małżeństwo rodziców nie jest warunkiem ochrzczenia dziecka. Jeśli praktykują swoja wiarę w tym, co jest dla nich możliwe i jest nadzieja, ze dziecko będzie wychowane w wierze, zostanie ono ochrzczenie, jeżeli rodzice chrzestni złoża na piśmie oświadczenia, ze zobowiązują się w sposób szczególny do troski o chrześcijańskie wychowanie dziecka. Jeżeli natomiast nie ma zupełnie nadziei na wychowanie dziecka w wierze, w której ma otrzymać chrzest, duszpasterz podejmie decyzje, ze udzielenie sakramentu należy odłożyć.
3. Chrzest dziecka po siódmym roku życia (np. przed Pierwszą Komunia Św.) udzielany jest pod warunkiem, że osoba ta uczęszcza na lekcje religii i uczestniczy w życiu religijnym. W tym przypadku rodzice proszą o chrzest dziecka w formie pisemnej, skierowanej do proboszcza parafii, a ten występuje do Kurii o pozwolenie na chrzest.
4. Chrzest dzieci wychowanych tylko przez jedno z rodziców. Do udzielenia chrztu dziecku wystarczy prośba jednego z rodziców lub prawnych opiekunów. Jeśli chrzest zgłasza matka samotnie wychowująca dziecko (rzeczywiście samotna panna z dzieckiem), która jest osoba praktykującą, chrzest winien odbyć się bez dodatkowych wymagań.
5. Osoby, które podjęły decyzję o zmianie wyznania, a zostały ochrzczone przez duchownego : Kościoła ewangelicko – augsburskiego, Kościoła ewangelicko – metodystycznego, Kościoła ewangelicko – reformowanego, Kościoła Prawosławnego, Starokatolickiego Kościoła Mariawitów, Kościoła katolickiego, nie przystępują drugi raz do sakramentu chrztu. Kościoły te złożyły uroczystą deklarację o wzajemnym uznaniu ważności chrztu świętego udzielonego przez ich duchownych.
6. Chrzest dziecka rodziców nie ochrzczonych musi być poprzedzony rozmowa mającą charakter katechezy lub uczestnictwem w katechezach uzupełniających czy przygotowujących bezpośrednio do przyjęcia chrztu i innych sakramentów. Ich dziecko może być ochrzczone tylko wtedy, jeśli jest nadzieja, że będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć.
7. Osoba dorosła może przyjąć sakrament chrztu świętego jedynie wtedy, kiedy zostanie do tego odpowiednio przygotowana. Kodeks Prawa Kanonicznego reguluje to następująco: dorosły zamierzający przyjąć chrzest winien być dopuszczony do katechumenatu i wedle możności przez różne stopnie doprowadzony do wtajemniczenia sakramentalnego... (kan.851 nr 1 KPK). Dekret o działalności misyjnej Kościoła Soboru Watykańskiego II nakazuje, by katechumenów odpowiednio wprowadzić w tajemnice zbawienia i praktykę obyczajów ewangelicznych, a przez święte obrzędy, spełnianie w kolejnych odstępach czasu, wtajemniczyć ich w życie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego(DM 14).
Takie przygotowanie obejmuje:
*. przekazanie zasad wiary i moralności;
*. wprowadzenie w praktykę modlitwy osobistej i świadomego uczestnictwa w liturgii;
*. wprowadzenie w praktykę życia chrześcijańskiego;
*. kształtowanie postawy apostolskiej i współdziałania w ewangelizacyjnej misji Kościoła.
Wyjątek od tego stanowi chrzest w niebezpieczeństwie utraty życia. Kodeks Prawa Kanonicznego mówi: Dorosły, znajdujący się w niebezpieczeństwie śmierci, może być ochrzczony, jeśli mając jakąś znajomość głównych prawd wiary, ujawni w jakikolwiek sposób intencję przyjęcia chrztu i przyrzeknie, że będzie zachowywał nakazy chrześcijańskiej religii. Gdy osobę dorosła chrzci biskup, może jednocześnie przyjąć sakrament bierzmowania i uczestniczyć w sposób pełny w Eucharystii.
Opracowano na podstawie "Ja ciebie chrzczę..." HLONDIANUM Poznań 2004 
